سفارش تبلیغ
صبا ویژن
میوه دانش، با کردار نیک چیده می شود نه باگفتار نیک . [امام علی علیه السلام]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :27
بازدید دیروز :47
کل بازدید :169397
تعداد کل یاداشته ها : 68
103/2/7
1:56 ع
مشخصات مدیروبلاگ
 
بچه های سمپاد یزد[0]
سلام خدا بزرگتر از همه معبودهای تصنعی است. دیدیم که برخی سمپادی ها زیادی ادعا دارند، بیش از اونچه که هستند. دیدیم برخیاشون خیلی از انقلاب طلبکارند، بدون اینکه کار به درد بخوری برای کشور کرده باشند. تصمیم گرفتیم ما هم با تلاش و جدیت وارد عرصه شویم تا اونها و بقیه بچه های سمپادی و نمونه ای و شاهدی بدونند که بچه های امام و انقلاب همه جا مهیای نبرد نرم و سخت هستند. شعارهای اصلی ما: مطالعه و تفکر، سپس قضاوت/ غربگرایی و سیاسی کاری، هرگز/ اسلام گرایی و سیاست دانی، همیشه/ ادعای بی دلیل و استکبار و غرور، ممنوع/ دشمن شناسی و غرب شناسی،مداوم و دقیق.

خبر مایه
97 نوع بیماری مرگبار علیه سرخ پوستان به‌روایت نویسنده آمریکایی

خبرگزاری فارس: هنری دوبینز در بررسی‌هایش به این نتیجه رسید که اروپایی‌ها برای نسل کشی سرخ‌پوستان 97 نوع بیماری مرگبار در بین آنها شیوع دادند که عبارتند از 41 نوع آبله، 4 نوع طاعون، 17 نوع سرخچه، 10 نوع آنفولانزا و 25 نوع سل و دیفتری و کولیرا.

به گزارش خبرگزاری فارس، تاریخ بومیان آمریکا از جمله داستانهای تلخی است که کمتر در رسانه ها به آن پرداخته می شود. سرگذشت سرخ پوستان آمریکا که آخرین آمارها رقم 112 میلیون را درباره آنان نشان می دهد آنقدر تاسف بار است که دل هر انسان آزاده ای را به در می آورد به درد می‎آورد. این رقم براساس سرشماری جمعیت که در سال 1900 میلادی انجام گرفت، از 112 میلیون به 250 هزار نفر رسیده است و این جز با یک کشتار وسیع و بی‎رحمانه امکان‎پذیر نیست.  کتاب «نسل‌کشی سرخ پوستان آمریکا» به قلم نویسنده معتبر آن یعنی منیر العکش که نشر عروج منتشر کرده است، حاوی مطالب مستند به همراه منابع معتبر فراوانی است که چگونگی عملکرد پدران و بنیانگذاران آمریکا را نشان می دهد. العکش چگونگی کشتار صاحبان اصلی آمریکا و سرنوشت فعلی آنان را با مستندات قابل توجه بیان می کند. مطالب این کتاب به قدری تکان دهنده و قابل تامل است که هر سرفصل آن می تواند مبنای نگارش دهها مقاله و چندین تحقیق باشد. خبرگزاری فارس برای آشکار شدن گوشه‌ای از تاریخ آمریکا و ماهیت بنیانگذاران آن اقدام به انتشار کامل این کتاب ارزشمند کرده است که قسمت اول آن از نظر خوانندگان می‌گذرد:
*سرنوشت 112 میلیون سرخ‌پوست ساکن آمریکا
با یورش زنبورها (تعبیر نویسنده برای آمریکایی ها به دلیل خطرناک بودن آنها) به سرزمین شاد و خندان سرخ پوستان در آمریکای فعلی همه چیز دگرگون شد. براساس سرشماری جمعیت که در سال 1900 میلادی انجام گرفت، از میان 112 میلیون انسان سرخ‌پوست بینوا تنها 250 هزار نفرشان زنده مانده‌اند. در چشمان امپراتور بی‌پروا و درنده‎خو، صحنه‌های 93 جنگ به تمام معنی و فراگیر که انواع سلاح‌های میکروبی در آن به کار رفت تجلی یافته است. در این جنگ‌ ها میلیون‌ها تن از فرزندان چهارصد قوم و خلق سرخ پوست سرزمین‌های ناشناخته آمریکا کشته شدند. به درستی که این بزرگترین و طولانی‌ترین نسل کشی و کشتار جمعی تاریخ است.
*از بامداد عید پاک سال 1513 نسل کشی سرخ‌پوستان آغاز شد
با وجودی که تاریخ نگاران سپاهیان پیروز، کوشیدند یاد این رویدادها و خاطره‌های تلخ را از حافظه‌ها و اذهان انسان‌ها از بین ببرند، اما ناگهان پیدایش چند مورد سیاه‎زخم وحشتناک، این خاطره‌ها را دوباره در اذهان زنبورها زنده کرد. به گونه‌ای که بار دیگر ادامه حیات و سرنوشت آینده خود را در چهره قربانیان خود یافتند. قربانیانی که در خلیج ماساچوست با میکروب آبله و در شبه جزیره کره و ویتنام و در خیابان‌های بغداد با گاز خردل و سلاح‌های حاوی اورانیوم غنی نشده و حشره‌کش گیاهی نابود شدند.
دولت امریکا هرگز تعداد سرخ‌پوستانی را که از آغاز یورش سفید‌پوستان به شمال آن سرزمین کشته شدند به رسمیت نمی شناسد.
«خوان پونس دولیون» پس از کشف منطقه فلوریدا و هنگامی که «آب حیات» افسانه‌ای را در آنجا جستجو می‌کرد از بامداد عید پاک سال 1513 نسل کشی سرخ‌پوستان را آغاز نمود.    دولت امریکا به هیچ وجه در برنامه‌های درسی به تاریخ رویدادهای این سرزمین و سرگذشت میلیون‌ها سرخ‌پوست پیش از آمدن کریستف کلمب اشاره نمی‌کند. تاریخ نویسان امریکایی ادعا کرده‌اند که پیش از آمدن کلمب در این سرزمین انسان نمی‌زیسته است. این سرزمین از «خدایی» که اولیور کروویل به او شناسنامه انگلیسی داده God is an englishman انتظار داشته انسان‌های برگزیده خود را به آن بفرستد تا این سرزمین را آباد کنند و افسردگی و تنهایی را از آن برطرف نمایند و به آن حیات ببخشند.
*انعکاس سرنوشت سرخ پوستان در کتب درسی آمریکا
امریکایی‌ها در فیلم مستندی که درباره پلیموث یعنی نخستین مستعمره مهاجران سفید پوست ساختند (این مستعمره سال‌ها بعد به نام انگلستان نو نامیده شد) و نیز به وسیله دفترچه راهنمای گردشگران و بازدیدکنندگان تندیس آزادی نیویورک، تاکید کرده‌اند که تاریخچه انسان در کوه و دشت مناطق شمالی امریکا با آمدن نخستین انسان سفید پوست در اواخر قرن شانزدهم آغاز می‌شود. اما سرخ‌پوستان هرج و مرج طلب و ماجراجو که تعدادشان در آن روزگار از یک میلیون نفر فراتر نبوده، در جریان جنگ‌های شرافتمندانه گورشان را به دست خودشان کندند و آنها خودشان مسئول این جنگ افروزی‌ها بودند.
امریکایی‌ها در ادامه ادعاهای ضد و نقیض خود گفته‌اند که بیشتر سرخ‌پوستان به علت شیوع بیماری‌های واگیر که اروپایی‌ها ناخودآگاه همراه خود به سرزمین‌ دنیای نو آوردند از بین رفتند و مرگ آنان به نوعی قضا و قدر بوده است. در کتاب‌ها و برنامه‌های آموزشی مدارس ضمن ابراز تاسف برای مرگ میلیون‌ها سرخ‌پوست، اینطور وانمود شده که سرگذشت سرخ پوستان «فاجعه شوم و غیرعمد و جلوگیری از بروز آن امکان‌پذیر نبوده است».
*آیا می‌توان استخوان 112 میلیون سرخ‌پوست را قورت داد؟
در آمارهای رسمی دولت آمریکا آمده است که هنگام ورود نخستین مهاجر سفید‌پوست به دنیای نو حدود یک تا دو میلیون سرخ‌پوست در این سرزمین زندگی می‌کردند، این آمار با اظهار نظری که گفته شده، تعداد یهودیان اروپا هنگام به قدرت رسیدن نازی‌ها بین صد هزار تا دویست هزار نفر بوده تفاوتی ندارد. شاید اینگونه اظهار نظرها، در آینده صهیونیست‌ها را تشویق کند تا ادعا کنند که تعداد «وحشی‌»‌های ساکن فلسطین در زمان اعلام موجودیت اسرائیل در سال 1948 بیش از ده هزار تن نبوده است.
سفید‌پوستان ادعا می‌کنند، سرزمینی را که به آن دست‌درازی کرده‌اند، بکر، پاک و خالی از جمعیت بوده است. پافشاری آنان روی این دروغ بزرگ که تعداد سرخ‌پوستان هنگام آمدن استعمارگران سفید پوست به دنیای نو یک تا دو میلیون تن بیشتر نبوده و تعداد آنان در سال 1900 به 250 هزار نفر کاهش یافته، سرگذشت نسل‌کشی سرخ‌پوستان را به داستان بازی و سرگرمی برای کودکان تبدیل کرده است. آنان با این ادعاهای واهی می‌توانند استخوان نرم یک ماهی کوچولو را به خورد پهلوانان تاریخ نگار آمریکا بدهند. اما جای این سؤال باقی است که آیا می‌توانند استخوان 112 میلیون انسان سرخ‌پوست بیگناه را قورت دهند؟
*آمارهای واقعی تعداد سرخ پوستان در سرزمینهای آمریکا
موسسه فرهنگی دولتی اسمیت سونیان مدت‌های طولانی روی این ادعای خود پافشاری می‌کرد که تعداد جمعیت سرخ پوستان در آمریکای شمالی هنگام ورود کریستف کلمب از یک میلیون تن فراتر نبوده است. اما در پی اعتراض‌های زیادی که به این موسسه شد، پس از مدتی یک میلیون نفر دیگر را به آن پیشکش کرد و این رقم را به دو میلیون افزایش داد در صورتی که همین آمار نیز از نظر علمی به هیچ مدرکی مستند نیست. از سوی دیگر فرانسیس جننگز رئیس پیشین انجمن آمریکایی مطالعات و تحقیقات نژادی و مدیر پیشین مرکز تاریخ سرخ پوستان امریکا و نویسنده کتاب یورش به آمریکا The invasion of America بر این باور است که ارزیابی‌های موسسه اسمیت سونیان غیرواقعی است و آمار و ارقام آن مبتنی بر فرضیه و گمان‌های نادرست بوده و جنبه نژاد پرستانه دارد.
در دهه پنجم قرن بیستم، دانشگاه کالیفرنیا در شهر برکلی با استناد به آنچه را دانش آثار کشاورزی نامید تحقیقاتی را آغاز کرد و به این نتیجه دست یافت که تعداد جمعیت آمریکا در زمان کریستف کلمب بیش از صد میلیون تن بوده است. هنری دوبینز در کتاب خود به عنوان آمار و ارقام سست آنان، با استفاده از تکنیک یاد شده در مناطق شمالی آمریکا به این نتیجه رسید که تعداد سرخ پوستان امریکا هنگام آمدن کریستف کلمب، حدود 112 میلیون تن بوده که 18،5میلیون تن از آنان در سرزمین‌هایی می‌زیسته‌اند که امروزه ایالت متحده آمریکا نامیده می‌شود.
*شیوع بیماریهای مرگبار بین سرخ پوستان به نقل از مورخان آمریکایی
در کتابخانه‌های آمریکا صدها عنوان کتاب وجود دارد که توسط تاریخ‌نگاران سفید پوست نگاشته شده و در آن ادعا شده که میلیون‌ها سرخ پوست با بیماری‌های گوناگون disease factor از بین رفته‌اند. تاریخ نگاران سفید پوست در ادامه ادعاهای خود گفته‌اند که انواع بیماری‌های واگیر مانند آبله، حصبه، دیفتری و دیگر بیماریهای مسری آن روزگار، ناخودآگاه به کشتی‌های مهاجران سفید پوست سرایت کرده و به سواحل دنیای نو راه یافته است و سپس بر اساس قضا و قدر به شهرها و روستاهای سرخ‌پوستان شیوع پیدا کرده و جان هزاران تن از آنان را گرفته است. تاریخ نگاران سپاهیان پیروز در ادامه ادعاهای خود چنین نوشته‌اند که سرخ پوستان به علت همزیستی با مهاجران اروپایی دچار این بیماری‌ها شده‌اند. اصولا این بیماری‌ها حالت سلاح کشتار جمعی را هم نداشته است بلکه علت اصلی این است که سرخ‌پوستان از هیچ مصونیتی در برابر این بیماری‌ها برخوردار نبوده‌اند، به ویژه اینکه سفیدپوستان انگلیسی بیگناه و صلح طلب آن روزگار شناختی از میزان خطر و پیامدهای اینگونه بیماری‌های واگیر و راه‌های جلوگیری از آن را نداشتند.
*97 نوع بیماری مرگبار علیه سرخ پوستان به نقل از نویسنده آمریکایی
هنری دوبینز انواع جنگ‌های میکروبی فراگیر ضد سرخ پوستان آمریکا در چهار قرن گذشته را مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار داده است. او در پی این بررسی‌ها به این نتیجه رسیده که سفید پوستان اروپایی برای نسل کشی سرخ پوستان 97 نوع بیماری مرگبار به کار بردند که عبارتند از 41 نوع آبله، 4 نوع طاعون 17 نوع سرخچه، 10 نوع آنفولانزا و 25 نوع سل و دیفتری و کولیرا وبا. هر کدام از بیماری‏های یادشده اثر ویرانگری بر سرخ پوستان در پی داشته است که بخش وسیعی از سرزمین‌های فلوریدا در جنوب شرقی تا اورگون در شمال غربی را در برگرفته است نکته تکان دهنده دیگر این است که برخی اقوام و خلق‌های سرخ پوست پیش از دیدن چهره سفید پوستان به وسیله بیماری‏های یادشده از بین رفتند.  
منبع: فارس نیوز، گروه سیاست خارجی، حوزه سایر حوزه ها ، 89/07/17 ، شماره:8907090868   http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8907090868 

سایر قسمت های این نوشته را نیز حتما بخوانید:

 *دختران جوان و کودکان سرخ‌پوست شکار جدید آمریکایی‌ها     /      *تله‌گذاری و آموزش سربازان برای شکار سرخ‌پوستان    /  *97 نوع بیماری مرگبار علیه سرخ پوستان به‌روایت نویسنده آمریکایی    / *وحشتناک‌ترین صحنه کشتار سرخ پوستان به نقل از مترجم آمریکایی    /   *علاقه رییس جمهور آمریکا به بریدن سر سرخ‌پوستان به نقل از تاریخ‌نگاران آمریکایی       *وقتی دادگاه‌های آمریکا برای پوست سر سرخپوستان جایزه گذاشتند    /   *چگونه سرخ پوستان هیزم کوره آدم سوزی آمریکایی‌ها شدند   /   *سرخ‌پوستان موجوداتی ناقص‌الخلقه که سرشان در سینه قرار دارد!   /  *«نازا کردن زنان» ابتکار جدید آمریکا برای جلوگیری از افزایش جمعیت سرخ‌پوستان    /   *روایت جوان سرخ‌پوست از عدم استفاده انگلیسی‌ها از حمام   /    *خاطرات ژنرال آنتونی وین معروف به «سگ هار» درباره کشتار سرخ‌پوستان     *نبش‌قبر سرخ‌پوستان «روانوک» توسط انگلیسی‌ها برای سرقت زیورآلات    /  *دختران جوان و کودکان سرخ‌پوست شکار جدید آمریکایی‌ها   /   *تله‌گذاری و آموزش سربازان برای شکار سرخ‌پوستان      *97 نوع بیماری مرگبار علیه سرخ پوستان به‌روایت نویسنده آمریکایی